یکی از باورهایی که در جوامع جهان سوم بسیار رواج دارد و متاسفانه مخرب هم هست ، این است که می گویند هر آن کس که دندان دهد ،نان دهد . و همین باور باعث شده تا اکثریت جامعه میل و انگیزه به پس انداز نداشته باشند و آینده‌ی خود و خانوادهشان را به دست قضا و قدر بسپارند .
اما واقعیت چیز دیگریست ، انسان هایی که برای حال و آینده‌ی خودشان برنامه ای مشخص و منطقی دارند کمترین آسیب ها را در دوران بحران متحمل می شوند و آمادگی بیشتری برای گذر از شرایط سخت و طاقت فرسا دارند . اما برعکس کسانی که فقط به فکر گذران امروزشان هستند و اقدام موثری برای فردایشان نمی کنند هم خودشان و هم خانوادهشان بسیار آسیب پذیر خواهند بود .
چرا که از دوران باستان هم،انسان ها به مرور و در مسیر تکامل تجاربشان به روش های گوناگون پس انداز می کرده‌اند و ذخایری را برای زمان های بحرانی و غیرقابل پیش بینی کنار می گذاشته‌اند. در غیر این صورت بدون داشتن ذخایر غذایی ممکن بود جانشان را هم از دست بدهند.
امروزه منظور از داشتن پس انداز فقط ذخایر غذایی نیست، بلکه داشتن منابع مالی بسیار حائز اهمیت هست چون ابزار خرید هر نوع کالایی پول است .
به طور کلی دو روش پس انداز داریم : ۱- پس انداز مالی که برای خرید سرمایههای پراکنده مثل خرید زمین و مسکن و جواهرات و … مصرف می شود . ۲-پس انداز غیر مالی ،که این سرمایهها برای خرید اوراق مشارکت و بیمه های عمر و پس انداز استفاده می گردد.
یکی از راه حلهای مطمئن برای پیشگیری از فقر و فلاکت و ایجاد یک پشتوانهی مالی هر چند کوچک برای آیندهمان این است که درصدی از درآمدمان را به بیمههای عمر و پس انداز اختصاص دهیم.
بیمهی عمر و پس انداز با وادار کردن ما به پرداختیهای مستمر و بلند مدت ، باعث می شود اندوختهی قابل توجهی برای دوران کم توانی و بازنشستگی خود داشته باشیم تا در سنین بالا مجبور نباشیم همچنان کار کنیم .
یکی دیگر از ویژگی های بیمه عمر و پس انداز پوشش های بیمهای آن است که جسم ما را در برابر پوشش هایی از قبیل از کارافتادگی ، امراض خاص ، نقص عضو در اثر حادثه ، هزینه پزشکی حوادث ، فوت طبیعی ، فوت در اثر حادثه و … پوشش می دهد. و همین تعهدات بیمهای به ما کمک میکند از آسیب های احتمالی در ایام بیماری به خاطر نداشتن منابع مالی در امان باشیم .
مردم جوامع پیشرفته با استقبال از انواع بیمههای عمر و پس انداز به افزایش قدرت اقتصادی و به تبع آن کیفیت زندگی خودشان کمک بسیاری می کنند.
داشتن یک نگاه منطقی و واقع بینانه بهتر است ، تا اینکه بر اساس ابهامات و اما و اگرها زندگی خود را اداره کنیم.
بعضی از ضرب المثل هایی که ما در زندگی به کار می بریم ، هیچ پشتوانهی علمی و منطقی ندارند و فقط احتمال آسیب دیدن ما را بیشتر می کنند.
در صورتی که با نگاه بدون تعصب و منطقی می توانیم زندگی بهتری برای خود و اطرافیانمان رقم بزنیم .
امیدوارم که این مقاله‌ی کوتاه برایتان مفید و موثر بوده باشد .